Bilim insanları güneş sistemimizde hem kuyrukluyıldız hem de asteroit özellikleri taşıyan seçkin bir obje buldu. Kuyrukluyıldızlar genelde Güneş Sistemi’nin soğuk dış kısmında, Neptün’ün yörüngesinin ötesinde bulunuyor ve süblimleşme diye bilinen buzun gaza dönüşmesi süreciyle beden buluyor.

Son derece uzun yörüngeleri Güneş ve Dünya’ya yalnızca kısa bir mühlet için yaklaşmalarına müsaade veriyor. Bu yaklaşma onları ısıtarak imza niteliğindeki kuyruklarını oluşturuyor.

Öte yandan asteroitler, çoklukla Mars ve Jüpiter ortasındaki asteroit jenerasyonunda yer alıyor ve yaklaşık 5 milyar yıldır sistemimizin sıcak kısmında oldukları düşünülüyor. Bu objeler çoklukla buz içermiyor.

Bununla birlikte “ana nesil kuyrukluyıldızı” diye bilinen bu ikiliğin neden olduğu harikulâde birkaç istisna var. Asteroid 248370 diye bilinen bu örnek, halihazırda doğrulanmış yahut varlığından şüphelenilen yaklaşık 20 objeden biri.

‘ANA JENERASYON ASTREODİ’

Gezegen Bilimleri Enstitüsü’nde kıdemli bilim insanı Henry Hsieh, “248370, hem bir asteroit hem de bir kuyrukluyıldız ya da daha spesifik açıdan, kısa mühlet evvel tıpkı vakitte bir kuyrukluyıldız olduğu anlaşılan bir ana jenerasyon asteroidi” dedi.

Independent Türkçe’nin aktardığı haberde bir kuyrukluyıldızın fizikî tanımına uyuyor zira muhtemelen buzlu ve bir asteroidin yörüngesine sahip olmasına karşın uzaya toz fırlatıyor. Daha evvel birbirinden büsbütün başka iki tıp obje olduğu düşünülen şeyler (asteroit ve kuyrukluyıldız) ortasındaki sonun bu ikiliği ve bulanıklığı, kelam konusu objeleri bu kadar enteresan kılan şeyin temel kesimlerinden biri.

Asteroidin bir toz bulutuyla çevrili, yaklaşık üç km. genişliğinde katı bir başı ve yaklaşık 724 bin km. uzunluğunda fakat yalnızca bin 400 km. genişliğinde bir kuyruğu var.

Hsieh, “Bu son derece dar kuyruk bize, toz parçacıklarının son derece yavaş süratte, çekirdekten zar sıkıntı dışarı salındığını ve olağanda bir kuyrukluyıldızdan uzaya toz fırlatan kaçak gaz akışının, bu kuyrukluyıldızda son derece zayıf olduğunu söylüyor. Suratın bu derece az olması olağanda tozun, çekirdeğin kendi kütleçekim kuvvetinden kaçmasını zorlaştırır; o yüzden bu durum tozun kaçmasına öbür bir şeyin yardımcı olabileceğini düşündürüyor. Örneğin, çekirdek dışarı kaçan gazın kısmen kaldırdığı tozun uzaya fırlatılmasını sağlayacak kadar süratli dönüyor olabilir” dedi.

Bu tuhaf cismin keşfi, daha fazla araştırmanın fitilini ateşleyecek. Çünkü Dünya’daki suyun kıymetli bir kısmının ana nesildeki asteroitlerin gezegene çarpmasıyla taşındığı düşünülüyor. Bu kayalar, kelam konusu hipotezi test etmenin ve Dünya’daki ömrün kökenine dair daha fazla bilgi edinmenin mümkün bir yolunu sunuyor.