LİDER YILMAZ Ankara – 609 TL’lik engelli maaşı ve toplumsal yardımlarla yaşayan F.U. kalp rahatsızlığı tasasıyla hastaneye gitti. Şikayetine bağlı tetkiklerle birlikte kendisine Kovid-19 testi de yapıldı. F.U., konutuna döndüğünde yeğeninin kayıp olduğunu öğrenince kayıp başvurusu yapmak için gece yarısı karakola gitti. F.U. ve yakınlarından kimlik bilgileri istendi ve GBT süreçleri yapıldı. Akabinde vazifeli polisler, F.U.’ya Kovid-19 testi verdiği için karantinada olması gerektiğini, Kredi Yurtlar Kurumu yurduna götürüleceğini bildirdi. F.U. kendisine test sonucu çıkana kadar karantinada kalması gerektiği istikametinde bir ikaz yapılmadığını söyledi, lakin sonuç değişmedi. Sonraki gün Gebze’de bir yurtta mecburî karantinaya alınan F.U’nun test sonucu “negatif” olarak geldi. Karantinadan çıkan F.U., bir mühlet sonra e-devlet kayıtlarını incelerken hakkındaki idari para cezasını ödemediğinden 3 bin 150 TL vergi borcu olduğunu fark etti.

TBMM’ye başvurdu

Cezanın iptali için yaptığı müracaatlardan sonuç alamayan F.U., son deva TBMM Dilekçe Komisyonu’na başvurdu. Dilekçe Kurulu ise, F.U.’ya, idari para cezası ve yaptırıma karşı, kararın bildiriminden itibaren 15 gün içinde sulh ceza mahkemesine başvurulabildiğini, bu müddetin geçirilmesi halinde idari yaptırımın kesinleşeceğini bildirdi.

Zorlayan sebep olması halinde ise, bu sebebin varlığı ortadan kalktıktan sonra en geç yedi gün içinde karara karşı müracaat yapılabileceğini anımsatan komite, bu teşebbüsün kararın mutlaklaşmasını engelleyemeyeceğini lakin mahkemenin süreci yerine getirmeyi durdurabileceğini kaydetti. Sulh ceza mahkemesine verilecek bir dilekçe ile bu sürecin başlatılabileceğini belirten Komite, “inceleme sonucunda müracaatın, yargı mercilerinin vazife alanına girdiği anlaşılmıştır” diyerek, F.U.’ya mahkemeyi adres gösterdi.