MEHTAP GÖKDEMİR Ankara – Raporda özetle şu tespit ve değerlendirmeler yer alıyor:

ŞİDDET ARTTI: İstanbul Sözleşmesi’nden bir gece yarısı çıkmak, tüm itirazlara kulağını tıkayan iktidarın, bayana yönelik şiddeti legalleştirme eforunun ilanıdır. Datalar, İstanbul Sözleşmesi’nden imzasını geri çeken siyasi iktidarın, ‘pandemi mühletince bayana yönelik şiddet azaldı’ argümanını da çürüttü. 2019’da toplam 264 bin 660 bayan muhafaza talebinde bulunurken, bu sayı 2020 sonunda 339 bin 792’ye yükseldi. Öteki bir sözle pandemi devrinde muhafaza talebinde bulunan bayan sayısı en az yüzde 28 arttı. Muhafaza taleplerinin yüzde 15’i mahkemelerce kabul edilmedi. Yani her altı bayandan biri pandemi müddetinde kendisine şiddet uygulayan erkekle birebir ortamda yaşamak zorunda kaldı.

MAHKEMELER İSPAT İSTEDİ: 15 yılda müdafaa talebi patladı. Türkiye’de 2006-2020 ortasında toplam 2 milyon 123 bin 80 bayan, eril şiddet mağduru olduğu gerekçesiyle mahkemelerden muhafaza kararı talep etti. Bu taleplerin yüzde 13’ü yani 281 bin 293’ü, ‘yeterli delil olmadığı’ gerekçesiyle reddedildi. Talepteki artış kayıtlara yüzde 6 bin 886 olarak geçti. Geride bıraktığımız 15 yılda şiddet gördüğü gerekçesiyle müdafaa talep eden bayan sayısı tam 70 kat arttı.

YENİ SİSTEM DEVRİ: Tek adam rejiminin fiili olarak hayata geçirildiği Haziran 2018 seçimleriyle birlikte bayana yönelik şiddeti yasallaştıracak adımlar atıldı. 2018-2020 ortasında toplam 851 bin 933 bayan muhafaza talep etti. Bu taleplerin 724 bin 597’si kabul edildi. Buna nazaran tek adam rejimine geçen Türkiye’de şiddet gördüğü gerekçesiyle müdafaa talep eden bayan sayısı yüzde 64 arttı.